Ha Puur Mama, vertel...
Wie ben je?
Ik ben Sarina, 31 jaar oud en getrouwd met Guido. We zijn bijna 7 jaar samen en wonen in een fijn jaren 30 (klus)huis met onze twee honden, twee katten en sinds kort is daar onze prachtige zoon Connor bijgekomen! Hij is geboren op 29 december 2017, na 37 + 5 weken zwangerschap.
Wat is naast het moederschap echt belangrijk voor jou?
Familie en vrienden zijn het allerbelangrijkst! Verder ben ik graag in huis bezig, met klussen of met het interieur. En onze 4 jaar oude Oudduitse herder Noor is een beetje mijn eerste ‘kind’ :) Ik vind het heerlijk om met haar op pad te gaan!
Verder heb ik een leuke baan als politieagente in Rotterdam. Na mijn verlof ben ik, met gebruikmaking van ouderschapsverlof, 27 uur gaan werken (3 dagen in de week). Dat geeft me veel tijd met Connor, zo fijn!!
Waar word je blij van?
Van Connor!
Ik kan hele dagen kijken naar dat lieve kleine mannetje. Al die verschillende gezichtjes die hij kan trekken, zo lief!
Verder geniet ik enorm van de levensfase waarin ik nu zit. Met mijn man, ons gezin en de wereld om ons heen ben ik erg gelukkig :)
Hoe ziet jouw/jullie dag eruit?
Wij hebben enorm geluk met onze kleine uitslaper! Meestal wordt Connor pas rond 8 uur, half 9 wakker. Dus als ik vrij ben, of een avonddienst heb, komen we lekker rustig op gang, flesje drinken, kroelen en spelen.
Tijdens Connors ochtenddutje kan ik op m’n gemakje douchen en wat in het huis doen. Daarna is het alweer fruithapjes tijd en als het hapje binnen is gaan we vaak even op pad, met de hond of een boodschapje doen.
Op zulke dagen probeer ik de dag in te delen naar Connors ritme zodat hij aan zijn rust toe komt. Ik merk wel dat hij dan het vrolijkst is!
Welk boek ligt op jouw nachtkastje?
Momenteel het boek Slaap! van Susanne Willekes. Het is een fijn boek, erg van deze tijd en met een liefdevolle inslag waar ik me in kan vinden.
Ook heb ik de Oei ik groei ‘babybijbel’ gekocht omdat ik het interessant vind om te lezen over sprongetjes en ontwikkeling. Als Connor een paar dagen uit z’n hum is en ik vervolg lees dat dat waarschijnlijk door een sprongetje komt, dan is het makkelijker om er mee om te gaan vind ik.
Verder een hoop voorleesboekjes voor Connor. Ja, ik lees mijn 8 weken oude baby gezellig voor haha! En ik heb ook echt het idee dat hij het leuk vind!
Oh en de nieuwste roman van Carlos Ruiz Zafón ligt er ook, maar daar ben ik nog helemaal niet aan toegekomen...
Wat voor moeder vind je jezelf? (Precies, ordelijk, chaotisch... )
Oei, dat is lastig om (nu al) te zeggen! Ik denk dat ik wel een hele lieve moeder ben, redelijk ordelijk maar tegelijk ook impulsief. Ik geniet er enorm van om lekker voor Connor te zorgen, met hem te tutten, te spelen en te kroelen. Ik voel zoveel liefde voor hem en een gigantische beschermingsdrang.
Langzaamaan krijgen we een soort ritme en begin ik te herstellen van de zwangerschap en de keizersnede. Ik merk dat ik hard probeer om het huis een beetje netjes te houden, dat geeft mij rust. Voorlopig bepalen Connors behoeften de dagindeling en dat is prima.
Guido en ik doen veel samen met Connor en we proberen er ook samen voor te zorgen dat we ieder wat rust kunnen pakken wanneer dat nodig is. Ik wil voor Connor graag een vrolijke mama zijn, die lekker met hem op pad gaat en die er is als hij mij nodig heeft. Ik vind het vooral belangrijk dat hij zich geliefd voelt.
Tijdens mijn zwangerschap had ik zo’n soort plaatje in m’n hoofd van: straks heb ik mijn baby lekker in de draagzak op mijn borst liggen en ga ik uren wandelen met de hond. Hup de natuur in en genieten! Fysiek zit het nog een beetje tegen maar we zijn op de goede weg. Connor krijgt al veel gezonde buitenlucht ;)
Welke vrouw/moeder bewonder je om wat ze doet/ wie ze is? Wat maakt haar zo bijzonder?
Ik denk dat (heel cliché) alle moeders bijzonder zijn. Nu pas merk ik hoe heftig en mooi en overweldigend het moederschap is. Het is prachtig en het is genieten, maar het is soms ook behoorlijk pittig en je kunt er best onzeker over zijn.
Elke moeder die het lukt om goed voor haar kind, zichzelf en haar dierbaren te zorgen is een topper!
Heb je een 'gouden tip' om het leven van andere mama’s een beetje fijner te maken?
Zelf vind ik het fijn om van alles te lezen over opvoeding, ontwikkeling, schema’s, tips en ervaringen van andere ouders.
Daar haal ik uit wat voor mij goed voelt en ik hou de ‘regeltjes’ wel in m’n achterhoofd maar volg vooral mijn eigen gevoel!
Dus dat is eigenlijk mijn tip: als je de kennis in huis hebt kun je met een gerust hart je gevoel volgen!
Wat wil je je kindje meegeven?
Heel erg veel liefde!! Ik wil dat Connor weet dat zijn papa en mama er altijd voor hem zijn, dat we alles voor hem over hebben en hem altijd zullen helpen. We hopen hem op te voeden als een lieve, behulpzame jongen met een moedig, groot hart.
Welke lessen heb je bij Puur Mama gevolgd en wat heeft het je opgeleverd?
Ik heb de cursus zwanger in balans gevolgd en vond het super fijn!
Dat hele zwanger zijn is natuurlijk heel mooi, maar ik vond het fysiek ook best pittig. Die maandagavonden bij Arjanneke kon ik echt genieten van mijn zwangerschap, voelde ik de ‘glow’, de zelfverzekerdheid om te gaan bevallen en de stoere mama te worden die ik wil zijn!
Ik heb veel geleerd over het natuurlijke proces van zwangerschap en bevallen, heb een goed beeld kunnen vormen van hoe mijn ‘droombevalling’ eruit zou zien en ik heb er een hele leuke groepsapp en vriendinnen aan over gehouden! Aardige opbrengst van één cursus toch ;)
Hoe heb je de geboorte van je kindje ervaren?
Wat ik heel graag wilde was een badbevalling.Onze verloskundige had zo’n bad en ik zag het helemaal zitten. We hadden een playlist gemaakt voor tijdens de bevalling en ik had (mede dankzij de partnerles) goed aan mijn man kunnen overbrengen wat voor sfeer ik tijdens mijn bevalling wilde creëren.
En toen liep alles anders! De laatste 5 of 6 weken van de zwangerschap lag Connor in stuit. We zijn nog in het UMC geweest voor een draaipoging, maar er was geen beweging in de kleine man te krijgen.
Na veel nadenken en overleg met onze verloskundige en de gynaecoloog van het Beatrix ziekenhuis hebben we uiteindelijk besloten om voor een geplande keizersnee te gaan, een gentle sectio.
Hoewel ik daar hele positieve verhalen over hoorde, was ik toch best verdrietig. Ik had namelijk erg naar de bevalling uitgekeken. Het leek me heel spannend maar ook zo ontzettend tof en mooi!
Uiteindelijk was de doorslaggevende factor Connors veiligheid. Een natuurlijke bevalling zou zowel voor hem als voor mij flinke risico’s met zich meebrengen en ik wist dat ik het mezelf nooit zou vergeven als het met hem mis zou gaan.
De gentle sectio werd gepland voor 3 januari 2018. Ik was op 14 januari uitgerend maar had eind december al wat ontsluiting en een ‘rommelende’ buik.
Weer was Connor eigenwijs en ging het anders ;) Daarom besloot de gynaecoloog om hem te halen op 29 december 2017. Niets te vroeg gelukkig, hij werd super gezond geboren!
Achteraf zeiden zowel de gynaecoloog als de verloskundige tegen me dat het maar goed was dat we voor de keizersnee gekozen hadden.
Dat is fijn om te horen, maar stiekem vind ik het nog steeds jammer dat ik geen natuurlijke bevalling heb gehad ;)
De operatie viel me helaas tegen omdat ik erg last had van de anesthesie. De ruggenprik trok hoog op waardoor ik het benauwd kreeg. Mijn bloeddruk daalde, hier kreeg ik wat voor maar dat maakte me duizelig en misselijk.
Ik had gedacht: Oh leuk, ik lig daar een beetje en kijk op het scherm mee naar de sectio. Leek me best interessant allemaal! Uiteindelijk heb ik er niet zo heel veel van gezien omdat ik me niet lekker voelde.
En ook dan helpt de Puur Mama-mantra ‘strakjes-is-mijn-kindje-er’. Dit heb ik in mijn hoofd herhaald tot ze Connor uit mijn buik optilden en ik ons prachtige besmeurde mannetje voor het eerst kon zien!! Toch een beetje liggen puffen dus ;)
Is er nog iets anders dat je graag wilt delen?
Wees jezelf, volg je gevoel en omring je met mensen die jou snappen en je steunen! Laat je vooral niet gek maken door mensen die beginnen met ‘je moet dit..’ en ‘je moet dat..’ ;)
Ik krijg uit mijn omgeving te horen dat ik de lat niet zo hoog moet leggen voor mezelf, dat ik lief voor mezelf moet zijn en mezelf tijd moet gunnen (toch een paar ‘moetjes’ haha!). Dus dat is ook mijn tip voor andere mama’s!
Als je baalt van je post-pregnancy lijf, als je dingen nog niet kunt (bijvoorbeeld door een heftige bevalling of keizersnee) als je baby van 8 weken nog niet doorslaapt (wat eigenlijk heel normaal is) of als het gewoon even niet gaat zoals je wilt, wees lief voor jezelf en geef het tijd! Je baby is nog zo klein, nog zo afhankelijk en als je erover nadenkt... je hebt gewoon nog zoveel tijd! Dus het komt helemaal goed :)