Vandaag, op deze laatste dag van het jaar plaats ik geen interview met een moeder maar een bericht dat veel voor me heeft betekend de afgelopen periode.
Eerder lukte het me niet, ook al wist ik dat ze hem geschreven had met jullie, lieve lezers, in haar achterhoofd. Het voelde als een klein geheim. En ook soort van 'te lief' om te delen. Een fijn geheim dat ik bij me droeg het afgelopen half jaar.
Iedere keer als ik een opsteker nodig had kwam ik weer terug bij de woorden van Pieta, en de prachtige ervaring die ze ook mij heeft gegeven door me uit te nodigen bij haar bevalling.
En nu, zo aan de vooravond van 2020 vind ik het tijd. Tijd om haar krachtige en sterkende woorden met jullie te delen. Haar verhaal is er een vol moed en overgave, maar ook een dat vertelt dat je ook mét gebruik van een vacuümpomp en pijnmedicatie terug kunt kijken op een bekrachtigende, prachtige ervaring. Eén waarvan ik hoop dat het ook voor jullie, (aanstaande) moeders iets waardevols bevat.
Lieve Pieta, dankjewel!
"Lieve Arjanneke,
Ik kwam via m’n verloskundige mapje, waar jou flyer in zit, bij jou terecht.. Waarom? Omdat ik blijkbaar veel onverwerkte angsten had van m’n eerste bevalling. Nu ik zwanger was van ons tweede kindje kwamen die angsten heftig naar boven..
Ik mocht in overleg met jou, eerder starten met de cursus ‘zwanger in balans’ dan gebruikelijk is.. dit omdat ik op dat moment zo angstig was, ik niet kon genieten van de zwangerschap..
Toen we bij elkaar kwamen voor het eerst; een groepje met nog 3 fantastische meiden. Je vertelde dat dat heel bijzonder was, normaal zaten er rond de 12 in zo’n cursus.. Het bleek al snel, dat wij alle 4 bijzonder goed bij elkaar pasten waardoor het een heel intiem clubje werd. Alles kon besproken worden, alle tranen konden vloeien alle angsten werden bespreekbaar gemaakt..
Ik hoor je nog zeggen: "Ook al heb je een heftige bevalling, je kunt hem toch fantastisch vinden..." Nou pff, daar kon ik nog niet bij met m’n pet.
Tijdens de les oefenden we veel technieken.. En kwam van mij de vraag: "Joh, wil je niet bij me zijn met de bevalling?" Bang dat ik terug zou vallen in angst als er paniek ontstaan zou.. Nou als het uitkwam met kids/man enz. zou je dat wel heel graag willen doen om de geleerde technieken tijdens de bevalling toe te passen..
Na de cursus ‘Zwanger in Balans’ had ik een 'gat' tot ik was uitgerekend.. Deze tijd heb ik gevuld met een cursus yoga voor zwangeren waar we, gelukkig voor mij, weer met 4 cursistes waren. Deze keer 4 lieve meiden met allemaal 1 of 2 kindjes thuis. Ook hier was alles bespreekbaar.
En toen, 28/29 juli braken m’n vliezen rond 12 uur in de nacht... Toen de weeën op gang kwamen, heb ik jou ook een app gestuurd omdat ik niet wist of je al op vakantie was.. al snel zag ik dat het aankomst vinkje op 1 bleef staan en op ongelezen... De moed, dat je erbij zou zijn, zonk in onze schoenen..
Maar ja, schouders ophalen en doorgaan met ons geboorteplan.
In het ziekenhuis gingen we verder met de bevalling.. Tot 6 cm ging het goed.. Toen kwam het break down moment... Gijs kwam niet genoeg door het geboorte kanaal dus kreeg ik weeën opwekken toegediend.. Toen schoot de paniek even toe... Je wordt medisch, allemaal witte jassen, een angst van de de vorige bevalling kwam zo naar boven.. Tranen kwamen.. Ik had het samen met m’n man en iedereen al zo goed gedaan... Ik moest mezelf herpakken en weer in m’n bubbel komen zodat ik m’n energie niet op de “verkeerde” manier zou gebruiken.. Het lukte me, ik kreeg een prik pethidine om de scherpe randjes ervan af te halen, en even op adem te komen... Dat was heerlijk...
Ineens was daar het moment en voelde ik persdang... "Oké", hoorde ik de verloskundige zeggen, "we gaan persen.." En ineens hoorde ik in mijn bubbel jouw stem binnen komen...
Jaaaaa!!! Je was er!! O ik was zo blij, je gaf me weer de energie om door te gaan!!! Samen met m’n man, eigen verloskundige, het medisch team hebben jullie mij geholpen door te steunen en te vertellen wat ik kon doen.. We hebben veel verschillende poses geprobeerd.. Helaas kwam het kindje met z’n kopje er niet doorheen.. De gynaecoloog werd erbij geroepen..Een ineens was hij er met de vraag; wil je met de vacuüm pomp verlost worden of een keizersnede.. Op dat moment was ik ineens helder en gaf aan de vacuümverlossing te willen. Ik dacht als ik al zover gekomen ben... Is dit het laatste waar ik grip op heb om het zelf te kunnen doen.. Als dit niet lukt zou het als nog een keizersnede worden.. En ja hoor na drie persweeën kon ik Gijs aanpakken... Wat een blijdschap en ontlading bij iedereen!!!
Jij kreeg van ons de eer om de navelstreng door te knippen..
Nadat iedereen uit de kamer verdween bleef jij nog bij ons, en konden we heerlijk napraten met jou, wat voor ons heel veel heeft betekend. Vraagstukken die naar boven kwamen konden gelijk beantwoordt worden... enz.. Ik hoor je nog zeggen... Pieta wil dit of dat graag proberen... Pieta wil dat niet! Enz.. Jij wist van mij wat ik wel en niet wensten tijdens de bevalling... en was een verlengstuk van ons geworden.. Walter heeft deze bevalling, zoveel steun ervaren, dankzij de partnerles die we bij jou gevolgd hebben.
De foto’s en filmpjes die je gemaakt heb, hebben mij later de “missende stukjes” compleet gemaakt waardoor het 1 verhaal is geworden.
Omdat we zoveel energie tijdens de zwangerschap met jou en alle voorbereidingen omtrent de bevalling met mijn verloskundigenpraktijk en alle mensen die mij steunden en alles op alles zetten, om tijdens de bevalling zo dicht mogelijk bij ons geboorteplan te blijven...
Is dit inderdaad een FANTASTISCHE bevalling om op terug te kijken!!!
Lieve Arjanneke!!! Ontzettend bedankt voor al je inzet en steun!
Liefs, Pieta"
*De foto's zijn door Pieta zelf meegestuurd om erbij te plaatsen.
