Blog Puur Mama - ervaringen van een zwangere mama
Welkom bij een nieuwe serie blogs van een zwangere mama die ons de komende tijd meeneemt in haar leven. Wekelijks komt er een nieuwe episode online.

Twee streepjes, een positieve test! Ik kijk verbaasd naar de test in mijn handen. Dit was super gewenst, dat zeker. Maar ook onverwacht, want de 3 testen die ik in de afgelopen weken deed waren allemaal hartstikke negatief. Alle opties waren de afgelopen dagen al door mijn hoofd gegaan, zou het door de pil komen? Of toch de borstvoeding? Vervroegde overgang? Want ik had al weken terug ongesteld moeten worden…
Mijn innerlijke hypochonder maakt overuren. En dan slaat die onzekerheid ineens om in blijdschap! Zwanger, dus toch!
En dan. Dan wil je het het liefste van de daken schreeuwen natuurlijk! Ik in ieder geval wel, er groeit gewoon een mensje in me! De wereld mag het weten! Of toch nog even wachten, want wat nou als het fout gaat? Tweestrijd. Stel je nou voor dat ik een miskraam krijg. Heb net iedereen verteld dat ik zwanger ben, moet ik vervolgens iedereen op de hoogte brengen dat het toch anders is gelopen. Verdrietig en heel confronterend. Aan de andere kant, juist als het mis gaat wil je toch in alle openheid verdrietig kunnen zijn? Je laten troosten door de mensen om je heen? Daarbij is de kans groot dat ik deze zwangerschap weer net zo misselijk word als bij mijn dochter. Toen heb ik het met 8 weken ook al aan mijn collega’s op school verteld, omdat ik geen mooi weer wilde spelen als ik me zo beroerd voelde. Ik zie nog de gezichten van de moeders van mijn leerlingen toen het hoge woord er eindelijk uit was. Die hadden dat natuurlijk al lang geraden nadat ik weken lang groen van de misselijkheid ‘s morgens droge kaakjes zat te eten in de kring.
Wanneer je je zwangerschap bekend maakt blijft dus uiteindelijk een heel persoonlijke overweging, maar ook een keuze die je niet alleen maakt. Na overleg met mijn man besluiten we om het grote geheim nog even te bewaren. Komende week hebben we een echo, die willen we aan onze naaste familie laten zien om ze alvast het mooie nieuws te vertellen. Het voelt niet goed om hen nog weken in onwetendheid te houden. En laten we eerlijk zijn, voor hen kan ik toch geen geheim bewaren. De rest van de wereld zal nog even moeten wachten, zij mogen het pas na de bekende 12 weken weten. Nu maar duimen dat ik mijn mond zo lang kan houden.
Liefs!
Comentários